W 40. rocznicę powstania kościoła w Ciścu bp Tadeusz Rakoczy sprawował uroczystą dziękczynną Eucharystię w świątyni wybudowanej przez mieszkańców wioski w ciągu jednej doby, wbrew zakazom ówczesnych komunistycznych władz
Razem z Biskupem Mszę św. celebrowali kapłani dekanatu, księża związani z parafią i z niej pochodzący oraz franciszkanie, w tym o. Stanisław Piętka, prezes krajowy Rycerstwa Niepokalanej. Zakonnik uhonorował budowniczego świątyni i proboszcza parafii św. Maksymiliana, ks. prał. Władysława Nowobilskiego, medalem honorowym Rycerstwa. Podczas uroczystości bp Rakoczy poświęcił 4 witraże przedstawiające św. Edytę Stein, bł. Jerzego Popiełuszkę, św. królową Jadwigę i św. Jana Kantego.
Dzień wcześniej, czyli dokładnie w rocznicę wymurowania ścian kościoła i położenia więźby, w parafii odbyła się całodzienna adoracja rozpoczęta i zakończona celebracją eucharystyczną. Mieszkańcy Ciśca modlili się także na cmentarzu za zmarłych budowniczych parafialnej świątyni.
Prace przy budowie kościoła w Ciścu rozpoczęły się wiosną 1972 r., ale zostały wstrzymane przez komunistycznych urzędników. Kolejny terminy rozpoczęcia budowy w największym sekrecie przed władzami ustalono na niedzielny poranek 5 listopada. Po 24 godzinach robót 5, 5-metrowe ściany kaplicy były gotowe, a na ich szczycie ułożono więźbę. Przez następne miesiące i lata wciąż nielegalnie rozbudowywano kościół. Świątynia została poświęcona przez kard. Karola Wojtyłę 18 grudnia 1977 r. W końcu władze ustąpiły przed uporem i determinacją mieszkańców wsi i w 1979 r. zalegalizowały kościół.
Ks. Nowobilski przywołując historyczne chwile diecezjalnej pielgrzymki do Rzymu i spotkania z Janem Pawłem II, przypomina reakcję Papieża dotyczącą cisieckiej parafii: „Aleśmy tam w Ciścu walczyli z władzami”. Dziś kościół w Ciścu jest pomnikiem zwycięstwa ludzi wiary z ówczesną ateistyczną władzą. Historia budowy została opisana m.in. w monografii Agnieszki Tyc-Waniczek pt. „Cudowne 24 godziny”. Kulisy tamtych wydarzeń przywołał także proboszcz parafii w Ciścu. Inicjator niezwykłej budowy opisał je we wspomnieniach związanych z osobą kard. Karola Wojtyły „On namaścił moje dłonie”.
Władysław Foksa „Rodzynek” – żołnierz AK, od 1945 r. żołnierz oddziału Henryka Flamego
„Bartka” – największej grupy podziemia antykomunistycznego na Górnym Śląsku i w Beskidach,
w latach 1990-96 prezes Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego
Władysław Foksa jako młody chłopak został wywieziony na roboty do Niemiec. Później przez półtora roku pracował w Auschwitz jako hydraulik. Jego drugim zajęciem była działalność na rzecz wywiadu AK. Aresztowany w 1942 r. przez gestapo, podejrzany o współpracę z AK, przesiedział w niemieckim areszcie blisko dwa lata. Nikogo nie wydał. Po wojnie został żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych
Władysław Foksa, 95-latek z Żywca, w latach 40. ubiegłego wieku komendant, kierownik placówki powiatowej NSZ w Żywcu, mówi: – Dla mnie i dla wielu moich rówieśników oczywiste było, że skończyła się jedna okupacja, a zaczęła druga. Inna, ale również dążąca do eksterminacji narodu polskiego. Wstąpiłem do NSZ, bo było oczywiste, że trzeba nadal walczyć. Kraj był zniewolony. Uważałem, że należy wejść w struktury wojskowe bądź cywilne. Nie zastanawiałem się, czy mnie aresztują, zamordują czy cokolwiek innego. Taki był moralny nakaz.
Jakiś czas temu na swoim profilu w mediach społecznościowych podzieliłam się jedną sytuacją – trudną niedzielną Mszą św. z moją 18-miesięczną córeczką. Mimo tego, że jedynie spacerowała ze mną za rękę po kościele, spotkałam się z przykrą uwagą na temat naszej obecności na Eucharystii.
To niełatwe doświadczenie w świątyni stało się impulsem do prawdziwie gorącej dyskusji. Okazało się, że podobne przeżycia do moich ma wielu rodziców, a temat obecności najmłodszych dzieci w kościele wzbudza ogromne emocje – od zrozumienia i wsparcia, aż po głosy zniecierpliwienia czy nawet krytyki. Ta dyskusja – która przeniosła się szybko poza jeden post – pokazuje, że pytanie: „czy miejsce małych dzieci jest w kościele?”, domaga się poważnej refleksji.
Abp Szal podczas dożynek w Tyrawie Wołowskiej: Szanujmy chleb
2025-08-23 17:17
ks. Maciej Flader
ks. Maciej Flader
Poświecenie wieńców dożynkowych
Dzisiaj dziękujemy Panu Bogu za chleb. Szanujemy ten chleb, niech ten chleb, który dzielimy, także w czasie Eucharystii i ten chleb, który dzielimy, choćby przy obrzędem dożynkach, przy obrzędzie dożynkach będzie znakiem nie dzielenia ludzi, ale zjednoczenia. mówił abp Adam Szal w Tyrawie Wołowskiej podczas dożynek gminno-powiatowych.
Ordynariusz Przemyski podkreślał wagę wdzięczności, porównując ją do Bożego daru życia, który otrzymujemy każdego dnia. W kontekście współczesnego świata, naznaczonego wojną i kataklizmami, Kaznodzieja wzywał do wdzięczności za możliwość bezpiecznego zbioru plonów. - Wdzięczność to piękna cecha. A my dzisiaj przychodzimy po to, aby zawołać ziemię wydała swój plon. Pan Bóg nam pobłogosławił. Ta wdzięczność jest ważna, gdy zorientujemy się, gdy doświadczymy, Ile jest niebezpieczeństw we współczesnym świecie. Dlatego dzisiaj nie chcemy podziękować za to, że mogliśmy zebrać plony, że mimo tego, że w pewnych momentach pogoda nie sprzyjała żniwom, to jednak udało się zebrać plony – mówił abp Adam Szal.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
